Nooit begrepen waarom geschiedenis alleen maar geschreven moet worden. Dat lag in het verre verleden trouwens al niet zo voor de hand. Want waarop? Tabletten, perkament, en pas bij de uitvinding van de boekdrukkunst slechts een paar eeuwen geleden op papier. Zo kan de beschreven geschiedenis in gebonden velletjes met plaatjes, monnikenwerk, de wereld rond.

Het volleybal heeft ook haar recente geschiedenis. Het is maar wat je recent noemt. Het bewustzijn van deze schrijver is de maatstaf. Want ik kan niet behoorlijk begrijpend lezen. Zo speelde door mij getraind jeugdteam onder 17, destijds aspiranten, en tweede op de Nederlandse kampioenschappen, tegen het Utrechtse ‘SV TOVO’. ‘Tot Onze Vreugde Opgericht’. Het bewuste jeugdteam behoorde tot de club ‘SV Brooklyn’, uit Breukelen. Op Peter Stuyvesant na, stichtten pioniers uit dit kleine dorpje aan de Vecht de beroemde wijk van New York. In de jaren 70 al brak de epidemie van het sponsorschap uit. Het geld nodig of niet, elke zich een beetje belangrijk gevonden club kreeg een sponsornaam. Van AMJV naar Deltalloyd AMVJ. Bij een ereklasser hoort natuurlijk de grootste verzekeraar van het land. Van VC Utrecht, naar Bruinsma Utrecht. Een autorijschool. Natuurlijk om de weg niet kwijt te raken. Maakte ik later ook deel uit van VK Aalst. Nu met toevoeging van de serieuze pintenproducent Lindemans. En VC Gavere verpopte zich naar het huidige Felco Gavere. De messenslijpers bij uitstek in de competitie. Weer wat geleerd.

Felco Gavere staat aan de vooravond van een nieuw seizoen. Met, zoals bijna altijd, ten opzichte van het afgelopen volleyjaar, een flink anders samengestelde equipe. Spelers komen, spelers gaan, Felco Gavere blijkt steeds te blijven bestaan. Was daar al een plek in de middenmoot afgedwongen, dit seizoen worden meer knikkers verwacht. Terecht, want een serie frisse krachten samen met sterke ervaren oudgedienden, kan Gavere bij de start van de competitie een daarmee een groot blik opentrekken. Mijn vooroordeel luidt, door deze bekerwedstrijd al een pietsie oordeel geworden, dat het afleggen van het traject naar de (sub)top tot de reële mogelijkheden behoort. Gavere zal geschiedenis schrijven. En geregeld wordt daarvan verslag gedaan. Jawel, beschreven.

Zijn die zogenaamde verslagen altijd zo langdradig? Jazeker. Indien nieuwsgierig, moet je er maar de tijd voor nemen. Anders gewoon maar leven bij je dag.

Het is het weekend van Open Monumentendag. Waarom dat in mijn hoofd speelde, geen flauw idee. De hitte in de zaal is niet te doen. Gelukkig hadden veel spelers tijdens de zomer in een hete zandbak gespeeld en evenals bij een hoogtestage vertrouwd geraakt met presteren met weinig zuurstof in de aderen. De tribunes zijn goed gevuld. Met familieleden van peuters tot bejaarden, en nieuwe liefjes die de zitjes van die van vertrokkene hebben ingenomen.

De kop gaat eraf in de bekerwedstrijd tegen Dilsen Stokkem Mavo, dat ook in de competitie twee keer aan de andere kant van het net zal plaatsnemen. Er is direct het besef op, weliswaar derde, nationaal te spelen. De bezoekers komen van het diepe Limburgse.

Stuurt trainer/coach Pieter voor het aanvallende werk Alexander, Pieter, Jacob, Pieter en Theo het veld in, op maat te bedienen door good old Yentl. Sven en Thomas zijn als pure professionals op de hoogte van de regels rond liberoactiviteiten: om en om wisselen tijdens de sets. Ongezien. Geschiedenis geschreven?

De eerste ballen van het seizoen zijn spectaculaire. De lange Limburgse passeur dunkt de tweede bal, Alexander geeft in het midden zijn visitekaartje af met een dreun op de drie meter. Wie denkt dat de bezoekers daarvan onder de indruk raken, heeft het mis. Gavere ziet Dilsen weglopen tot 2-5, voor Pieter tijd om zijn eerste time-out aan te vragen. Ondanks hulp van een foute opslag, ziet Gavere de tegenstanders verder uitlopen. Dat is te danken aan hun wervelend verdedigen. Gavere moet twee keer aanvallen om een puntje binnen te halen. Gavere gaat uit wat frustratie forceren. Bij 5 – 11 is Pieter al door zijn time-outs heen. In een rally waar de ervaring van Gavere vanaf spat, doet het wat terug. Tot Theo het puntengat mildert met zijn bekende opslagen, halve en hele aces; 9 -12. Yentl denkt, wat Theo kan kan ik ook. Met twee sublieme opslagen kruipt Gavere naast de Limburgers; 12 – 12. De coach van Dilsen, - wie is dat eigenlijk? – ziet de bui hangen en probeert direct het ritme van de thuisploeg te breken. Dat lukt niet, beide teams gunnen elkaar nooit meer dan een puntje verschil. Tot Gavere voor het eerst in de wedstrijd een punt op voorsprong komt: 17 – 16. Theo vindt het welletjes, geeft eerst de middenblokkeerder aan de andere kant van het net met een snoeiharde aanval op de 3 tegen de zijlijn het nakijken, om dan direct zijn bekende wapen boven te halen, de koppensnellersprongfloateropslag: 20 – 17. Niet onder de indruk van de time-out aan de andere kant maakt hij zijn handvol punten vol. Alexander en Yentl verzekeren met een gesloten blok met alsnog een verrassend groot verschil de setwinst: 25 – 18.

Gavere geeft Dilsen niet de kans om te bekomen. Jacob scoort en scoort, ononderbroken door geregelde twijfel zoals vorig seizoen wel eens voorkwam. Dat scoren is van een hogere snelheid. Wisseltime. Pieter op de aanval, en Arthur voor Alexander. Die trekt met zijn opslag de aandacht. Tiebe mag de taak van Yentl overnemen. In een mum van tijd verdwijnt de 16 – 13 voorsprong als sneeuw voor de zon; 18 – 18. Nog even blijft Dilsen langszij, moet de teugels vieren om bij 22 – 22 aan te klampen, maar wordt met een opslagace van Jacob en dezelfde aanvallers op midden en buiten met twee van de vijf identieke passes van weer Yentl bediend. Eindstand: 25 – 22.

Gavere domineert in set drie. Iedereen doet zijn bekende ding, nieuwkomer Pieter is een passend puzzelstuk, en Jacob toont weer zijn verbeterde ik. Verdient Arthur hier genoemd te worden. Direct na zijn wissel in de vorige set, laat hij zijn opwaartse knik in zijn progressiviteitscurve zien. Waar heeft die afgelopen zomer gezeten? Cursus Zen? Nu zonder aarzeling in het midden hoog torend boven zijn tegenstander de bal met grote kracht ervan wegdraaien. Maar opvallend nu ook het spel goed kunnen lezen om op het juiste moment en plaats het blok te zetten. Een keer zelfs met één hand een buitenman van Dilsen van scoren te houden: 25 – 18.

Dilsen zal moeite hebben voor het competitietreffen zich geestelijk op te kalefateren. De eerste klap is immers een daalder waard. En, moet je weten dat Gavere over een sterke bank beschikt. Zo heeft bijvoorbeeld Nicolas nog niet de kans gekregen zijn F16-capaciteiten te tonen. Gavere – Dilsen: 3- 0.

Geschiedenis geschreven. Punt NL.

De druk wordt nu al opgevoerd. ‘Waarom is er geen verslag gekomen van de match op verplaatsing tegen Roeselare?’ Duidelijk een vraag van een nieuw kernlid dat nog niet op de hoogte is van de randvoorwaarden, die ten grondslag liggen aan het tot stand komen, van door dat lid blijkbaar gewaardeerd verhaaltje. Deze schrijver is daarover duidelijk. Iedereen kent zijn voortdurend streven naar transparantie. Binnen de Felco gemeenschap zijn er die als reactie op het zich aangesproken voelen voor het gebrek daaraan, het houden op luidruchtig aandachtvragerij. Dat zelfs bij een Hollander na zoveel jaren nog steeds de aard van het beestje zou zijn..

Een randvoorwaarde is dat er geen verhalen komen van ‘horen zeggen’. Want dan kom je al snel op gladde wegen. Zelfs in de herfst. Er komt wel een en ander in mijn bus, maar van een verslag over die match in Roeselare zal geen sprake zijn. Ik moet erbij zijn geweest. Als was het alleen maar omdat de ondergane emotie tot creativiteit leidt. Nee, de geschiedenis van ook dit seizoen van Folleybal & Gavere moet uit grote verantwoordelijk met een grote objectiviteit geschreven worden. Hoe aantrekkelijk en hoeveel talent voor het tegenovergestelde ook, niets mag uit de duim gezogen worden. Een andere voorwaarde is dat de lezer geen traditioneel verslag kan verwachten als een vrijwel gortdroge, en ook zeer voorspelbare weergave in de media van de match zelf. Daarvoor moet maar ChatGTP geraadpleegd worden.

De lengte van het verslag moet maar als collateral damage worden beschouwd. Voor begrip soms een regel twee keer gelezen worden. .De lezer is mans of vrouws genoeg al dan niet het einde te willen halen.

Dan toch nog even over een heftige uitbraak van een gekend virus in Roeselare: het overdreven veel trekken van kaarten. Daarvoor zijn de uitvindingen van het papier scheppen in de noordelijke windmolens en de boekdrukkunst al in 1445 niet uitgevonden. Waardoor overigens prachtige kaarten van de wereld het licht zagen. En die getrokken kaarten zijn dan nog zonder franje, slechts in twee kleuren. Rood heeft nog een begrijpelijke associatie, maar geel. Staat dat voor de kleur van druppelende pissende Vlaamse politici, al dan niet tegen politiebusjes? Voor de kleur van de vaan der Vlaamsche nationalisten? Kan niet, want je ziet ze overal. Ook in dat deel van het land waar volgens hen onbekommerd aan de door de hardwerkende Vlamingen met hun belastinggeld gevulde papfles wordt gezogen. Zelfs stoplichten kennen geen geel. Was als alternatief niet oranje overwogen? Of is daarbij een verband gelegd met die Hollanders die om elke scheet zich in die kleur hijsen en overal hossend zich luidruchtig tonen?

Laten we voor het gemak, wanneer een arbiter veel kaarten trekt, het houden op een compensatie. Compensatie van te weinig waardering. Ik zou willen roepen: er bestaat ook een alternatief voor trekken. Dit verhaal valt ook door derden te lezen, want op de website van de club. Je weet maar nooit hoe aantrekkelijk deze kreet zal zijn.

Dit keer is de druk op de schrijver extra groot door wat er van alles gebeurt. De elite van Knokke wenst een verbod op frigoboxen en zwemshorts, Gavere haalt duizend zelf gratis uitgedeelde parkeerkaarten terug, Noa Lang doet de aftrap bij Brugge – Genk, de Red Flames winnen van Nederland. Gekker moet het niet worden. Dan is er onder gokbedrijven ook afgesproken dat er niet meer kan worden gegokt op Wout van Aert in de uitslag van een koers, omdat zilver een zekerheid is. Verwarrend. Gelukkig is besloten de jobbonus te behouden. En mijn inkomen ligt ver onder het maximum van 2.900 euro.

Dan nu eindelijk de match tegen Kalken. Eerst nog even: net als bij de wedstrijd van de meisjes U15, die ik dit jaar tegen mijn hart druk, waren beide tribunes geheel gevuld. Dat belooft herrie.

De Pieter stuurt Yentl als passeur, Theo en Arthur op het midden, Pieter, Jacob en Nicolas oor de attacks, en Thomas in de vrije dweilrol de arena in. Direct pakt Kalken een puntje, dat ze met een foute opslag ook direct prijsgeven. Yentl geeft met zijn opslag de bezoekers geen enkele kans met de receptie hun passeur te bereiken. Theo kan de tegenaanval lezen en zet zijn blok. En Gavere kan profiteren van het voor het eerst uit de hangar bevrijden van zijn aangekochte F16Nicolas, doe er gerust maar 19 eFFen bij. In een split second verlaat hij de speelvloer om vanop grote hoogte zijn aanvalslading te kunnen lossen. En dat allemaal met een snelheid die zelfs een supersonische camera niet vastleggen kan, laat staan de Kalkenezen erop kunnen anticiperen. Gavere grijpt Kalken bij de keel, hun coach met de borst vooruit ziet de bui hangen en neemt bij 6 – 2 al zijn optie op zijn eerste time – out. Moet die nemen.

Er ontspint zich een set met een enorme intensiteit. Gavere speelt als een ervaren team, alsof ze al jaren met elkaar spelen. Er is groot onderling vertrouwen, voor niemand bang, zeker niet voor de tegenstanders met traditioneel een grote naam en faam. Het inslaan bevestigde het al. Lange mannen met een fitness carrure. Gavere zet Kalken voortdurend onder druk. Met vlijmscherpe opslagen, met aanvallen over de hele breedte van het veld. De middenmannen Arthur en Theo binden de tegenblokkers voor hun neuzen. De buitenmannen doen er mooi hun voordeel mee: scoren langs dus solobloks van Kalken. En geregelde ook met lepe leggers, en ingehouden slagen via de blokhandjes. Yentl is de architect van het aanvalsplan; de bezoekers weten pas waar te blokken als de bal zijn handjes, inclusief de duim, vertrekt. En die architect kan zijn rol op zich nemen door een fantastisch veldwerk. Niet alleen de recepties, maar ook uit alle hoeken en gaten van het veld worden de ballen bij het net afgeleverd. Hier moet de libero in de schijnwerpers worden gezet: Thomas, de superdweiler met spagaten en cirque du soleil-werk. Kalken wordt er depressief van. Maar bij een ploeg met een dergelijke reputatie staat opgeven niet in hun woordenboek. Komt de bal toch in de buurt van hun lange passeur, wordt steevast een punt gepakt. Kalken moet steeds achtervolgen, met twee keer 3 punten, meestal met slechts twee, en een enkele keer slechts een. Psychologisch is het gat groter, als was het alleen maar omdat Gavere met veel vertrouwen blijft spelen. Bij 19 – 16 probeert de bezoekcoach het ritme van Gavere te breken. En zelf een keer op gelijke hoogte komen. Dat is ze de hele set nooit gelukt, zelfs niet langszij. Even gaat het voor de vriendelijk bejaarde arbiters te snel, en maken een foutje in voordeel Kalken. Gavere laat het niet aan haar hart komen, sterker, brengt de kloof weer op 3 punten. Kalken gokt dan op zijn brute kracht. Pieter laat met een time out zien dat die poging vergeefs zal blijken. Dan maar wisselen, moet de coach aan de andere kant gedacht hebben. De een na de ander. Door een paar misverstandjes aan de kant van Gavere komt Kalken tot op een puntje: 22 – 21. Om welke reden dan ook, - om nog meer spektakel en spanning op de tribunes ? – gooit Pieter onverwacht Tiebe in de strijd, als vervangend passeur van Yentl. Onbegrijpelijk ook, omdat geweten is dat Tiebe niet van met de neus naar de wolken houdt, maar liever zijn acties dicht bij de aarde uitvoert. En als er een metro zou zijn, dan daar. Het experiment heeft maar 3 balwisselingen geduurd: twee passes nauwelijks boven het net en dubbelspel. Bij 24 – 23 maakt Jacob met een gelukje via de angstige blokhandjes een einde aan de set; 25 – 23.

Kenners vragen zich af of Gavere dezelfde intensiteit kan volhouden. De kenners krijgen gelijk. Gavere neemt gas terug, wil of moet van de inspanning bekomen. Al bij 4 – 9 moet Pieter zijn mannen toespreken. De scherpte in de acties is er wat af. Wat maakt dat nu Kalken wel geregeld de bal bij hun passeur brengt, die daar wel raad mee weet. Gavere kan tegenovergesteld geregeld de receptie niet tot Yentl brengen. Zelfs Thomas is nog slechts een schim van de libero in de eerste set. Ballen die zelfs voor deze wonderboy niet te corrigeren vallen. Nu moet Gavere voortdurend achtervolgen, komt bij 15 – 16 nog op een puntje moet ondanks weer de vlijmscherpe opslagen van vooral Theo, en ondanks wat organisatorisch gerommel bij Kalken, de set met 21 – 25 uit handen geven.

Het vertrouwen is bij gene zijde. Goede recepties, onder leiding van de passeur mooie aanvalsvarianten, steeds met grote vuurkracht door de reuzen uit Kalken afgeschoten, laten Gavere verweesd achter; in rukken van 1-2 naar 2 – 5, en van 2-6 naar 3 – 10. Al snel staat er 5 – 12 op de borden. Gavere wordt overlopen. Kalken speelt vol zelfvertrouwen. Je zou ook voor minder want zelfs over thuisloos geslagen. Het zelfvertrouwen gaat over naar arrogantie. Met de opslag worden risico’s genomen – maar liefst 7 gemist – en aanvallen in de Gavereblokken gedreund. Gavere gooit vers bloed in de strijd, en met succes: Alexander. De thuisjongens herpakken zich, ruiken nog een kansje. Sterk te waarderen, want na een statistisch onmogelijke achterstand van 9 -18 vechten ze zich in de wedstrijd. Kalken schrikt, want hadden ze niet meer verwacht. Ze moeten zich weer concentreren, en elke spelers weet dan dat dat zeer moeilijk is. Nog even stokt de inhaalrace bij 14 – 20 om dan met het spel van de eerste set Kalken de stuipen op het lijf te jagen. De opslagdruk is er weer, het door aanvallers Kalken tot een eenmansblok dwingen, waarlangs Pieter en Jacob weer hun vertrouwde ding doen. Kalken moet in een positie maar liefst een handvol punten aan de thuisploeg toestaan; van 13 – 20 naar 18 – 21. De coach aan de andere kan heeft dan al met zijn maximaal aantal time outs tevergeefs geprobeerd het tij te keren. Gavere ruikt bloed. Komt hoogmoed aan de overzijde voor de val? Voor Gavere helaas bijna; 22 – 25.

Had Gavere de set kunnen pakken, zou er zeker een 5 – setter komen. En twee punten pakken. Ik mis ineens de afwezige Pieter. Er volgt een spannende zenuwslopende set. Gavere haalt alle energie uit de kast. Heel lang laten beide ploegen elkaar geen puntje gaan. Tot Gavere bij 10 – 7 een kloofje kan slaan. Het kan alle kanten op, aan beide kanten worden soms knullige fouten gemaakt. Uit vermoeidheid? Tot 16 – 16 is er niet een enkel streepje licht tussen de matadors. Het lijkt toeval en geluk dat Kalken op 17 – 21 brengt. Blijkbaar om zijn markt – en transferwaarde op te krikken, zet Pieter Tiebe weer op het plein. Na een snelle retour weet Gavere met haar laatste hoop nog tot 22 – 24 terug te komen om met 23 – 25 alle punten aan het bezoekende Kalken te laten. De match is wel het bewijs dat Gavere voor geen enkele tegenstander bang hoeft te zijn. 

Punt.NL

Op de negende speeldag van derde nationale A komt Roepovo Poperinge naar Asper. Ook voor de thuisspelende club Felco Gavere staat er veel op het spel. In het klassement is er tussen maar liefst zes teams slechts een enkele punt verschil. Op de posities zes tot en met tien, waaronder beide aantredende teams. Binnen een paar uur kan Gavere voorlopig de doelstellingen van de club aan het begin van het seizoen behalen: een plaats aan de bovenkant van de middenmoot.

Was de ruime winst in de reservewedstrijd een goed voorteken, een boost voor vertrouwen?

Trainer / coach Pieter van Durme stuurt het 7-tal spelers het veld in die het moeten waarmaken: Arthur Tack en Alexander Mertens in het midden compartiment, de wingers Pieter Callebert, Jacob Degraeve en Stef Engels, Yentl Vinckier als setter en Sven Desloovere op de liberopositie.

De teams nemen een zeer nerveuze start. Fraaie afgesproken combinaties worden afgewisseld met fouten als in een jeugdcompetitie. Het scorebord toont van meet af een verschil van vier punten in het nadeel van de thuisploeg. Pieter van Durme probeert met een vroegtijdige time-out op 10 – 14 orde op zaken te stellen. De bezoekers bestendigen hun spectaculaire veldverdediging, maar aanvallend krijgt het jongste deel van hen hun emoties niet onder controle. Terwijl de thuisploeg almaar zuiverder en beheerster de ballen gaan verwerken. Bij het steeds groter aantal zuivere recepties, kan Yentl Vinckier zijn talenten ontplooien een zijn aanvallers voor een eenmansblok van Roepovo zetten. Als dan in dezelfde positie de thuisploeg de score van 19 – 20 naar 22 – 20 kan omzetten, is de weerstand bij de bezoekers gebroken. Zelfs een ervaren rot brengt met een foutieve opslag Gavere op een 25 – 22 setwinst.

Het gering opgekomen publiek verwacht dat Gavere nu wel op elan de match in handen zal nemen. Ze zouden bedrogen uitkomen. In een wederom rommelige beginfase kan Gavere de mannen van Poperingen niet voldoende van zich afschudden. Pas na 9 – 9 gaat het crescendo. Dit keer worden ook de middenaanvallers meer bediend, daar waar ze de hele match tot dit moment op honger bleven zitten. In deze fase kunnen alle aanvallers hun talenten tonen. Opvallend zijn de gekende vruchtbare aanvalscombinaties van de ervaren Stef Engels; heuse bombardementen afgewisseld met krachtige dunks. Gavere knokt zich als een collectief in de wedstrijd, loopt snel een paar punten weg van de tegenstander, die eenzelfde scenario als in de vorige set ziet opdoemen, om met een groot verschil van toch nog zeven punten het veld te mogen verlaten; 25 – 18.

Voor Gavere is de opdracht Roepovo Poperingen direct bij de keel te grijpen, om ze de illusie op het alsnog behalen van wedstrijdpunten te ontnemen. Nog even is er tussen de ploegen met wat als ditevenwicht kan worden benoemd. Een reeks van driepunten op de stand 6 – 7 brengt de bezoekers wederom in de stressmodus. De spelers van Roepovo verkrampen, verliezen met de koppen omlaag de moed. De toch geroutineerde passeur voorop. Zijn reeks technische fouten kost hem zijn basisplek. Tegen het einde van de set sijpelt iets van hooghartigheid in het spel van de thuisspelers. Veel te weinig echter om Poperinge nog een kans te geven dichterbij te komen. Met wederom 25 – 18 klaart Gavere de klus en doet het een goede zaak om alsnog de clubdoelstelling voor dit seizoen te kunnen behalen. Braaf.be

Onze bol heeft zoals al miljarden jaren moeiteloos en ongemerkt met een snelheid van maar liefst gemiddeld 30 kilometer per seconde, zonder gebruik van fossiele brandstof ook afgelopen jaar een rondje van 940 miljoen kilometer rond onze zon afgelegd. En zal dat ook nu weer doen. Zo, ongevraagd even uw geheugen opgefrist. Het startschot aan de meet voor een volgende reis van een jaar vieren we als nieuwjaar. Met geknal een drank. Omdat we tollen met een paar uur verschil op specifieke plekken.

Drie Koningen. 6 januari. Deze datum is ook al een zekerheidje voor het christelijke deel van de wereldbevolking. En de mooie Belgische traditie van het verstoppen van een ‘boon’ in een lekkere taart. En, wordt het niet tijd dat die koningen iets anders meenemen? Een bak Duvel bijvoorbeeld.

Tot de 6e januari mogen we elkaar een mooi nieuwjaar wensen. Iedere lezer een gelukkig 2024!

De start van de tweede helft van de competitie van de mannen van Gavere is een evenement om naar uit te zien. In de gloednieuwe sporthal, door slechts een fietsjaagpaadje gescheiden van de Schelde. Met in grote letters ‘scaldis’ op de voorgevel. Ter informatie voor die in hun schooljeugd uitgesloten waren van het ‘Grieks/Latijnse’, het is een chiquere vertaling van ‘Schelde’. Hoe komen ze erop?

Nerveus stap ik in mijn auto. Want moet dit keer zeker op tijd zijn. Al net na vertrek passeer ik een mensenmenigte op de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Zwalm. Wist niet dat er zoveel Nederlanders in mijn gemeente zijn komen wonen.

Nog steeds zenuwachtig denk ik wel een parkeerplaatsje te kunnen vinden op het terrein waar in vroeger tijden op een door de club ingehuurde touringcar werd gestapt om ergens in het hele land proberen te winnen. Toen een lege vlakte. Nu voor mij geen enkel vrij plaatsje meer te vinden. Naast bezoekers voor de match is nogal wat ruimte ingenomen door camionetten en remorken van kleine zelfstandigen en buurtbewoners. Duidelijk een voorbeeld van blijkbaar ondoordacht ruimtelijke ordeningsbeleid van de gemeente. Een te voorzien negatief extern effect van de beslissing om het nieuw aangelegd centrum autovrij maken. Eerst voorbij de markt kan ik een semilegaal plekje vinden.

Nog net op tijd is daar de gehoopte provisoire gele loper, wat wegens keitjesondergrond als een test voor de stevigheid van de enkelbanden kan worden beschouwd. Dat zal nog wel een gladde rode entree worden?

De tribune zit al tjokvol. Want als een reünie van oud en jong van verleden en omgeving. Wat als straks op twee velden jeugdwedstrijden gespeeld worden, waar de toestroom van ouders, opa’s en vrienden en vriendinnen groter zal zijn dan nu het aantal fans van beide clubs? Is de bezoekerscapaciteit wel voldoende om een sportwedstrijd van enig landelijk of internationaal belang te organiseren?

De 3 rijen stoelen zijn slechts tot maar een meter boven het speelveldniveau voorzien. Onder de rokken is er weliswaar zicht, maar geen overzicht van boven van de wedstrijd. Voldoen aan het goedbedoelde commando door ouders en leerkrachten LO om de ruggen te rechten is onbegonnen werk. Want geen rugleuningen voorzien. De groene plastic stoeltjes zijn slechts voor de gemiddelde billen geschikte uniform voorgevormde zitjes. Moeten we in het vervolg een eigen kussentje meenemen? Gesponsord door de gemeente? Want hou het daar maar eens een paar uur vol. Natuurlijk wel particuliere kussentjes, omdat alleen eigen ruft niet stinkt. Een nadeel is daarbij dan wel dat de gefreesde spleetjes in het plastiek geen nut meer hebben.

Verder is er een supermodern groot helder led-scorebord voorzien. Met veel informatiemogelijkheden. Een deel van de toeschouwers dat zich door een opgetrokken basketringbord in de lichtschaduw bevindt is van deze noodzakelijke informatie verstoken.

Nog een opvallend nieuwigheidje: rekjes met wieltjes waarmee tussentijds water in de drinkbussen kan worden getankt. Direct is daar de associatie met looprekken in verzorgingstehuizen.

Knack Roeselare is op bezoek. De eerste ploeg van een reeks te bespelen ploegen die boven het zich in de middenmoot genestelde Gavere geklasseerd zijn. De selectie van de thuisploeg is zelfs inclusief met Elouan weliswaar compleet, maar een flink deel ervan wegens allerlei kwaaltjes niet fit.

Beide ploegen vliegen er direct voluit in. Zeker Roeselare met veel jong volk in de gelederen, dat natuurlijk geen boodschap heeft aan ervarings - en ander oud mannenpraat. De bezoekers delen gelijk aan van der Poel in elke veldcross snel een speldenprik uit. Coach Pieter legt al bij 3 – 6 het spel stil om zijn ploeg op het gevaar te wijzen. De brave spelers van Gavere voldoen aan wat hun leider vraagt. Weliswaar geholpen door een paar opslagfouten en misverstandjes bij de bezoekers, komt Gavere bij 12 – 12 langszij. Dat is ook eigen verdienste. Stef speelt aanvallend een hoofdrol, aanvallend en zelfs met een opslag ace. Aanvalsdreiging door Theo en Arthur in het midden houden een blokker vast, waardoor de buitenmannen hun dingen kunnen doen waarvoor ze in het veld gestuurd zijn. Het blok van Roeselare ontregelen is een voor winst een voorwaarde, daar naast puik passeerwerk, sublieme veldverdediging en een klasse aanvaller van achter de drie, blokkeren misschien wel het sterkste wapen van de bezoekers is. Gavere had daarvoor ook een speciale aanvalsvariant uitgedacht: Pieter een ruime meter naar binnen laten aanvallen. In blokken is Gavere ook niet onverdienstelijk. Arthur doet dat solo. Met een slimme leg van Pieter en een ontketende Jacob in de aanval en vanop de opslaglijn, worden 3 punten op rij binnen gereefd, en komt Gavere bij 19 – 17 voor het eerst op voorsprong, waardoor de coach van Roeselare zich gedwongen voelt een time-out te vragen. Na 20 -20 blijkt Gavere de weelde niet te kunnen dragen. Juist onder druk komen de goede spelers bovendrijven. Maar Gavere verkrampt. Pieter weet aanvallend van hout geen pijl meer te maken, en de libero is ineens de weg volledig kwijt. Voeg daarbij de gevolgen van het vergrijzingsprobleem bij de wedstrijdleiders, dit keer een bal een meter binnen als buiten de lijnen gezien, en met 21 – 25 is van iets van een overwinningsroes verre van sprake.

Volgens Bredero kan het verkeren. Zeker in de sport. Roeselare maakt een reeks opslagfouten op rij, en geeft Gavere nu de kans te demarreren. Volstrekt onverklaarbaar verliezen de bezoekers de overtuiging en maken jeugdfoutjes. De thuisploeg blijft gewoon zijn ding doen. Door het midden wordt weliswaar nauwelijks aangevallen, maar dat is net als in de eerste set niet nodig. Gavere kan het zich het povere aanvalsspel, en zijn weer gebruikelijke opslagfouten van Pieter en de stuurloze recepties van de libero permitteren om de set met maar liefst 25 – 15 naar zich toe te trekken.

Een ongeschreven volleybalwet zegt dat wie de derde set wint, de match wint. Nu bij Roeselare de kopjes naar beneden hangen is het voor Gavere de opdracht van meet af Roeselare bij de keel te grijpen. Die keel kan echter niet benaderd worden. Binnen een paar minuten kijkt Gavere tegen een kloof van maar liefst 8 punten aan; 6 – 14. Na tot dan in de match een sterk optreden, voegt Jacob zich ineens bij de genoemde klungelaars. En passeur en vaak roerganger Yentl krijgt waarschijnlijk als gevolg van zijn verse vaderschap, teveel last van de zwaartekracht. Echte vervangingen zijn niet voorhanden. Elouan en Tiebe doen wat ze kunnen. Met 18 – 25 gaat Gavere de boot in.

Aanvankelijk niet zozeer door eigen verdienste, want zelfs compleet mislukte aanvallen en ook al jeugdmisverstanden, sputtert vreemd genoeg de motor van Roeselare. Daar wordt klasse nog niet met ervaring ondersteund. En dat is juist waarom de ervaren spelers van Gavere, met name Stef en Theo het initiatief nemen en Roeselare in de verdediging drukt. Arthur doet er nog een middenaanvalletje bij en met 24 – 22 staat setpunt op het scorebord. Schuivend op het virtuele puntje van hun stoel zien de Gaverefans even later 25 – 23 oplichten. Een ticket voor een beslissende vijfde set.

Na een paar punten te moeten achtervolgen, krijgt Gavere de moed niet meer uit hun schoenen. De ene knullige fout wordt op de andere gestapeld, en Roeselare trekt met 10-15 overtuigend de matchwinst naar zich toe. Nachtkaars aan de Schelde.

Op naar de provisorische kantine, waar na de emotie van de koude wedstrijddouche iedereen met het ene winstpuntje goed kon leven. Dat was een pleistertje op de wonde van de toegestroomde spelers na een oververhitte douche in de kleedkamers. De techniek van het binnenhalen van het Scheldewater staat nog niet op punt, getuige een plaatselijke politicus.

Tot hopelijk de volgende. Provoo.nl.

In de tweede match van het jaar komt Denderhoutem op bezoek in Scaldis, de gloednieuwe sporthal van Gavere. De Schelde staat nog steeds te hoog, naar verluidt de oorzaak van een gelijke temperatuur zowel binnen als buiten. Deze situatie gold ook bij de trainingen de week voorafgaand, 9,2 graden Celsius. Eco-verwarmingsmonteur is blijkbaar een knelberoep.

Om volleybalwedstrijden te mogen spelen is een minimumtemperatuur vereist. Daarom zijn gaskannonnen ingehuurd, om die al een paar uur vooraf hun ding te laten doen. De verbranding van het gas heeft echter wel een deel van de zuurstof uit de lucht gehaald. En dat is te ruiken ook. Het reglement zegt dat de bezoekende ploeg dan het initiatief moet nemen om de partij af te gelasten. Ze bespaarden zich de terugreis. Een beetje high kan geen kwaad, zeker?

Het aantal opgedaagde toerschouwers blijkt historisch klein, daarentegen wel van een hoge kwaliteit. Zo zetten zich als vanouds de sympathieke ex-voorzitter Piet en nu als een kunstenaar uitstralende Peter keuvelend naast elkaar.

Denderhoutem is de laatste ploeg in een reeks toppers die Gavere in deze periode moet bestrijden. De bezoekers doen nog mee voor het kampioenschap. Middenmoter Gavere kan zonder enige druk proberen de potentiële kampioen pootje lichten.

Bij de reserves trekken de bezoekers aan het kortste eind: 25 – 18, 19 – 25 en 15-12. In het bijzonder bijzonder valt hier de positieve bijdrage van Elouan te onderstrepen, daar deze nog zeer jonge man dan toch blijkt geen definitief afscheid van het volleybal te kunnen nemen, en blijkbaar stiekem in zijn tuin traint. Was het immers Iserbyt ook niet gelukt met een eigen baan zijn prestaties in het zand met op te voeren?

Na het eerste signaal van de al minstens vorige eeuw ontwikkelde techniek en vormgeving van de fluit, en niet met de moderne knijpfluit, neemt Gavere zonder medelijden Denderhoutem bij de keel. Routinier Pieter Verhamme hakt eerst op de twee, daarna op de 4 snoeihard is de straat, en deed tussendoor de kampioenskandidaten voor hoe je een dubbelblok formeert. Met een waarschijnlijk vroegste time out van het seizoen op probeert bij 0 – 5 de coach zijn spelers van de schrik te doen bekomen. Zijn actie is tot mislukken gedoemd daar Yentl een reeks ongrijpbare opslagen lanceert: 8 – 1. De mannen uit Dendermonde moeten het spel maken, maar lukken daarin niet. Integendeel, bibberend moeten ze de Gavere-storm trotseren. Bij 18 – 11 probeert hun coach voor de tweede keer het tij te keren. Eerst beoordeelt de arbiter een pass van Yentl als ‘dragen’, om even later die van de tegenpartij gelijk te behandelen. Maar even later niet meer. Eerst heeft Gavere de score nog naar 20 – 14 weten te tillen. Voordat Denderhoutem dan langzaam maar zeker onder stoom komt, en Gavere wat van zijn glans verliest. Yentl bijvoorbeeld forceert met te lage te snelle passes, Pieter is het noorden kwijt. Coach Pieter ziet de bui hangen en neemt bij 20 – 18 zijn eerste spelonderbreking voor rust. Bij 21 – 19 scoort Arthur zoals het een goede speler op een belangrijk moment betaamt. Via 23 – 20 en 23 – 21 kruipt Denderhouten naderbij. naar 24 – 21. Alle toeschouwers schuiven naar het puntje naar hun zitjes. Onder de (in)druk presenteert bij 24 – 21 een ervaren bezoekende man Gavere een cadeau met op de één door fout op te slaan: 24 – 22. Na 24 – 23 weet Pieter met een aanval in de envelop zijn ploeg te bevrijden: 25 – 23.

Kenners weten dat in het geval van setverlies het voor Gavere snel inpakken en kantinebezoek zal zijn geworden. Denderhoutem zou dan in vertrouwen zijn spel zijn gaan spelen. Nu is het een kwestie van Denderhoutem de zuurstof te blijven ontnemen. Hun coach probeert met een time out op 6 – 2 en de vervanging van zijn beste en langste, maar labiele aanvaller het snel opkomende Gaverse water te keren. Tevergeefs. Gavere speelt vrijuit. Wisselt scherpe opslagen, dubbele bloks en door Yentl fraaie gecamoufleerde passes over het hele net af met een regen van aanvallen. Onthouden we zonder de anderen tekort te doen in dit laatste geval een perfecte omloopt van Arthur. De hulp van Denderhoutem met maar liefst vijf opslagfouten tekent de stemmingsverschillen: 25 – 15.

Al van bij de start in set drie lijken de rollen omgedraaid: 1- 4. Het zou toch niet. Nu niet Toch niet want in één beweging naar 5 – 5. Maar dan moet Gavere alweer achtervolgen: 5 – 9. De Denderhoutemse gezichtjes blijven evenwel nog steeds strak gespannen. Jacob rond een zeer lange rally met een fraaie aanvalsbeweging af om Gavere weer langszij te brengen. Dat smaakt naar meer. Bij een time -out op 13 – 11 maken dubbelbloks van Arthur en Jacob en vlijmscherpe opslagen het Dendermondse leven zuur. Met de koppen naar beneden weten ze eerst bij een reeks van negen Gaverepunten hun opslag weer te veroveren. Nog even staan de zenuwen strak. Er voltrekt zich een gelijk scenario als in de eerste set. Bij 23 – 22 vliegt de Dendermondse opslag buiten, en verspert Alexander overtuigend de laatste aanval van de bezoekers: 25 – 22.

Een verdiende 3 – 0 . Geen enkel setverlies. Een ware sensatie. Vloed.

De week erop rammelt Rembert Torhout B aan de deur. Om de nu warme zaal te kunnen betreden. Het peil van de Schelde is gezakt? En de hete douches na de match zijn niet meer zo huidverbrandend heet dat de stoom het brandalarm heeft doen afgaan. Het publiek is dit keer zelfs een kwart man en een paardenkop.

De bezoekers bungelen ergens in de laagste regionen van de ranglijst. Nu zal Gavere het spel moeten maken, een omgekeerde situatie in vergelijking met de match van een week ervoor. In de reserves is het voor Gavere nog redelijk gemakkelijk de bezoekers af te houden. Het is een ware jeugdploeg met spelers van geringe gestalte. ( 25 – 21 / 27 -25 / 15 – 10).

Maar de mannen van de eerste ploeg van Rembert op de knieën dwingen blijkt een ander paar mouwen. Ook zij zijn van een gemiddeld zeer lage leeftijd, maar met duidelijk meer lengte. Ze zijn en blijven niet onder de indruk van een tegenstander als Gavere met een veel hogere plaats in het klassement. In de eerste set draaien beide teams slechts een enkel puntje om elkaar heen, weliswaar nooit ten koste van een Gavereachterstand. Bij 23 – 21 zijn dat er twee, waarop de bezoekende coach het spel even stillegt. Het kan alle kanten op. Nipt naar de kant van Gavere: 25 – 23.

Wie had gedacht dat Torhout het nu wel welletjes zou vinden, kwam bedrogen uit. Torhout haalt in set twee zijn beste troeven nog maar eens uit de kast: supersnel zich verplaatsende blokkeerders, een spectaculaire veldverdediging en passes op maat. Niet dat Gavere, weliswaar met wat knullige foutjes, echt minder gaat presteren, maar Torhout groeit in de match. Van meet af moet Gavere op flinke afstand achtervolgen: 1 – 3, 3 – 8, 7 – 16, en 13 – 19. Maar kan dan met vier punten repliek geven, 17 – 20, om alsnog de riem te lossen: 21 – 25

Set drie verloopt gelijk opgaand tot bij 12 – 12 Gavere twee puntjes afstand kan nemen. Het spel van de thuisploeg blijft te weinig vast, en Gavere kan Torhout geen pijn doen, laat staan de bezoekers in een depressie duwen. De jonge mannen nemen de wereld zoals die op hen afkomt en zet met 21 – 25 Gavere op zijn plaats.

De poging nog een puntje voor het klassement te sprokkelen lijkt in het eerste deel van set vier succesvol: 8 – 4, 11 – 9. Torhout neemt vervolgens een optie op volledige winst door maar liefs een handvol punten op rij te scoren. Met staaltjes prachtig volleybal kruipt Gavere nog tegen Torhout aan: 19 – 19, 22 – 22. Zonder blikken of blozen vinden de bezoekers het hoog tijd de set met 22 – 25 te pakken. Terecht. Overtuigend. Voor Gavere: eb. PuntNL

In Gavere is een hagelnieuwe sporthal gebouwd. De grootste in de wijde omgeving. De gemeente zet zich daarmee voor minstens een halve eeuw op de sportkaart. Afgelopen weekend is deze tempel officieel geopend. Allen daarheen. Veel bobo’s. Ons kent ons. Van een zekere leeftijd. Zich verzamelend in de kantine. Een kantine niet het woord waardig. Zeg geen kantine, zeg bistro. Aangekleed ook als een bistro. Met natuurlijk een heel eigen keuken. Wellicht zijn deze mensen van middelbare leeftijd en ver daarover aangeschoven bij een groepje die een rondleiding kreeg. Mijn vooroordeel zegt dat we ze niet, nooit meer in hun leven de zaal zelf zullen zien. Wellicht wel straks op het grote terras op de eerste verdieping met zicht op de zeer nabije Schelde.

Naar de sportvloeren schuifelen grote en kleine kinderen met hun ouders naar door clubs georganiseerde prachtige activiteiten. In de grote zaal is een derde ingericht als een begeleid sportcriterium, en het derde deel ernaast als turnzaal. De grote rest is de thuisbasis voor de basketbalclub en de volleybalclub Felco Gavere. En op de openingsdag wordt het hoofdveld van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat door volleyballers van jong tot oud ingenomen.

Om 12.00 uur is er de competitiewedstrijd gepland tussen de meiden tot en met 14 jaar oud van Felco Gavere tegen Oudenaarde. Maar liefst ruim honderd toeschouwers hebben zich op de vaste tribunes samengeschoold; ouders, grootouders, broers en zussen, verdere familieleden en flink wat neutraal publiek. Nogal wat dragende clubkrachten zijn er ook. Zo nemen de oude getrouwe Bart en in volleyland overbekende Marianne de administratie en scorebord voor hun rekening. Ze krijgen een lange strijd voorgeschoteld, pas in set 5 in het voordeel van Oudenaarde beslist.

De organisatie had het mooie initiatief genomen om topsporters uit te nodigen. Twee spelers van de Yellow Tigers, de nationale volleybalploeg, sluiten aan om met beide ploegen volleypromotie te verzorgen. Een batterij fotografen, van professionele voor de regionale pers tot ouders, met telelenzen tot gsm’s, legt mooie plaatjes vast. Die zullen ook wel op de site van Felco Gavere te bewonderen zijn.

De toeschouwers konden vervolgens drie kwartier genieten van de vooral aanvallende kunststukjes van de meiden, fraai door de Yellow Tigers op hun topniveau bediend.

In de avond is het dan de beurt aan de mannen topploeg van Felco Gavere. Voor de competitie match tegen Tielt. De derde dit jaar al in een reeks drie opeenvolgende thuiswedstrijden. Dat houdt tegelijk ook in dat Felco Gavere de komende tijd zijn ding op verplaatsing zal gaan doen.

Tielt, een ploeg met vrijwel alleen maar jongeren, de meeste met een opvallend geringe gestalte. Veel ouders zijn met hun zonen meegereisd.

De reserves spelen een fraai, ontspannen potje volleybal. Een trainingssessie. Felco wint nipt: 19 – 25, 25 – 23 en 15 – 11.

Dan wordt formeel alles op punt gezet. Van de angst dat het scheidsrechterskorps serieus aan het vergrijzen is, is dit keer geen sprake. Twee relatief jeugdigen nemen de leiding. De mans als tweede, de nog jongere vrouw als hoofdarbiter.

Gavere snijdt van meet af de adem van de bezoekers af. Al bij 4 – 0 trekt de West-Vlaamse coach zijn eerste time-outkaart. Tielt is totaal niet bestand tegen de Gaverse opslagen en opvallend veel door Yentl mooi aangespeelde middenaanvallers Alexander en Theo. Nog bij 15 – 6 wordt een Tieltpoging gewaagd het tij te keren. Tevergeefs. Zijn daar dan weliswaar spectaculaire reddingen, aanvallend zijn het daar kippen zonder kop. Met name de hoofdkracht lijkt van achter de 3-meterlijn wel als enig doel te hebben de netrand aan eigen kant te geselen. Door de slechte recepties ook veel aangespeeld. Maar aan verandering van uitvoering heeft hij een broertje dood. Hetzelfde geldt voor de man die steeds maar weer keiharde sprongopslagen uitprobeert, die ook al niet over de netrand geraken. En die moet toch al weten dat als dat wel het geval zou zijn geweest dergelijke ballen in lijn gemakkelijk te verdedigen zijn. Het Tieltse blok is daarbij een gatenkaas en zoals gezegd kwamen de meeste recepties niet op de juiste plek. Wild en onervaren. Ze bezetten niet voor niets de laatste plaats in de rangschikking. Alleen de spelverdeler, de langste speler in het veld, weet hun spelpeil in positieve zin te overstijgen. Maar kan in zijn eentje in de chaos geen verbetering brengen.

Gavere kan gewoon het eigen spelletje spelen. En zich wat opslagfouten permitteren. Moeten we even Jacob noemen, die snoeihard aanvalt als het kan en beheerst via blokhandjes scoort als het moet. Zijn opslagen zijn als geslepen messen. Kan hij dat constante ook bij zwaardere tegenstanders behouden? Vermeldenswaard is ook Peer-Jan, die voor het eerst dit seizoen zich tussen de spelers van het eerste team voegt, en daar niet opvalt. 25 - 16.

Alles is eigenlijk al verteld. In de tweede set is tekenend voor de match dat in dezelfde positie Gavere maar liefst 11 punten op rij kan scoren. Een record. Als er al van Tielts verzet sprake was is die volledig gebroken. 25 – 9.

Verschijnt plots Elouan met zijn lief Lara. Groet bekenden bij Tielt in hun eigen vertrouwde moedertaal. Zijn sporttas is thuisgebleven. Snel nestelen ze zich bij de spelersfamilies in de lounge, in zachte met kunstleer overtrokken fauteuils achter glas met zicht op de zaal. De schattige nog zeer kleine tweeling van Julie en Stef gaan van hand tot hand bij de aanwezige vrouwen. Ook in de armen van Lara. Elouan trekt een verbazende zorgelijke glimlach.

Binnen precies een uur is met wederom 25 – 9 de match in drie sets gedaan. Saai. Dan maar de kantine, pardon bistro, een bezoek brengen. PuntNL.